"Armia cierpliwych badaczy docieka przyczyn konsekwentnego mizoginizmu Hitchcocka. Spotykamy przecież w jego filmach nie tylko zaborcze matki ("Psychoza"), lecz całą kolekcje kobiet nie budzących sympatii widzów. Jego bohaterowie, patologiczni mordercy wielu kobiet ("W cieniu podejrzenia", "Szał") maja do czynienia z tego rodzaju ofiarami, iż widz może dojść do przekonania, że z pewnością zasłużyły na swój los (...)
Bohaterowie Hitchcocka albo boją się kobiet i w małżeństwie widzą pułapkę ("Okno na podwórze"), albo gardzą kobietami które kochają ("Osławiona"), a najczęściej padają ofiarą zdrady ze strony kobiet, przegrywają, ponieważ im zaufali. Czarujące, młode i niewinne dziewczyny z filmów Hitchcocka, są takimi tylko pozornie. W rzeczywistości mistyfikują, kłamią i spiskują z wprawą wytrawnych złoczyńców..."

(Alicja Helman, Wpływ psychoanalizy na twórczość filmową, w: "Film na świecie", nr 369/1989, s. 50-60)