Do filmu musiałam się przygotować i zaopatrzyć we wsparcie w postaci piwa;) Spodziewałam
się większej dawki absurdu no i przede wszystkim zamierzonej groteski. Niestety chyba inny
zamiar przyświecał twórcom tego "dzieła", ale nie chcę wnikać w to, jakie były ich rzeczywiste
motywacje, bo filmowi udało się mnie kilkakrotnie rozbawić. Za to dostaje 6 punktów, gdybym
rozpatrywała go w innych kategoriach (fabuła czy efekty) to ocena musiałaby polecieć o parę
gwiazdek w dół.
Co mnie w nim rozbawiło? Główni bohaterowie czyli stado królików, szczególną sympatię
wzbudził we mnie czarny z białym nosem;) Pal licho te królicze biegi w zwolnionym tempie wśród
makiet połączone z tupotaniem, te skoki ze skarpy, lub galopy po tunelach kopalni. Ale proszę
Państwa - te zbliżenia na pyszczki, te siekacze, ruszające się nosy, oblizywanie się, futerka
upaprane sztuczną krwią - dla tych widoków warto było przemęczyć się godzinę:)

Sam pomysł oczywiście absurdalny. Idiotyczne zachowania denerwujących bohaterów (co robić
jak zakopała się nasza przyczepa kempingowa i atakuje nas stado mutantów? Czekać na nie
obok przyczepy), oczywiście nie ma co liczyć na jakąkolwiek psychologię tych postaci.

Nie wiem, kto miał być w założeniu twórców tego filmu jego targetem, bo nijak nie umiem sobie
wyobrazić, kogo mogą przestraszyć przerośnięte króliki, nawet jeśli oblizują pyszczek umazany
krwią. Może wystraszyłabym się ich jako dziecko, kiedy najstraszniejszym horrorem mego życia
była "Akademia Pana Kleksa"...